آیا لین هیل فمنیست است؟

نگار ورشوچی عزیز در کنار لین هیل، احتمالا در یکی از رویدادهای آرکو ایتالیا

گفتگویی که در سال 2020 دنالی میلر از Climbing با لین هیل انجام داده اما همچنان برای مطالعه جالب است،  واژه فمنیسم برای لین خوشایند نیست چون در طول تاریخ به زنان افراطی اطلاق شده اما مانند هر فرد عدالتخواهی مدافع برابری انسان ها است، فارغ از نوع جنسیت. چیزی که در قرن حاضر بیش از گذشته درمعرض تهدید است. بهترین راه برای ترویج برابری در جامعه کوهنوردی چیست؟ آیا از طریق میزگردها، سخنرانی ها، رویدادها و کلوپ ها قابل تحقق است؟ ما به عنوان عضوی از این جامعه چه کارهایی باید انجام دهیم تا بهتر از یکدیگر حمایت کنیم؟ دنالی میلر در ماه مارس سال 2020 در منزل لین هیل در کلرادو حضور پیدا کرده تا در باره مشکلاتی که او در طول زندگی حرفه ای خود با آن مواجه بوده و مشکلاتی که اکنون جامعه کوه نوردی همچنان با آن مواجه است، گفتگو کند. یافتن رویه یا سیاست فراهم کردن دسترسی برابر به فرصت ها و منابع برای افرادی که اگر خلاف آن عمل شود طرد و به حاشیه رانده خواهند شد.

لین هیل بیشتر به خاطر اولین سنگنورد (چه زن و چه مرد) در صعود آزاد مسیر دماغه The Noseدر ال کاپیتان در سال 1993 معروف است. یک سال بعد نیز اولین فردی شناخته شد که همین مسیر را در کمتر از 24 ساعت به همین سبک صعود کرد. او همچنین چندین مقام در جام جهانی و آرکو راک مستر بدست آورده، لین پیشگام زنان در سنگنوردی است و از آن زمان سخنگوی ملی این ورزش شناخته می شود.

Climbing : وقتی برای اولین بار سنگنوردی را شروع کردید جامعه چه نگاهی به زنان داشت؟

لین هیل: به نظر من به سنتی ترین شکل ممکن، آزرده می شدم وقتی مردی می گفت: "خدای من حتی منهم از عهده این کار برنمی آیم" و می دانید که پیش فرض آقایان این است که باید طبیعتا قوی تر از یک دختر کوچک باشند. هنوز هم عباراتی مانند "مثل یک دختر صعود کنید" وجود دارد که به روش های مختلفی تفسیر می شود. پیام های ناخودآگاهی که لزوما چندان دقیق نیستند و زنان را معذب می کنند مثل: "ما آنقدر ها توانایی نداریم، بیش از حد احساساتی هستیم، ریسک پذیر حساب شده خوبی محسوب نمی شویم" برخی از اینها احتمالا به دلیل نقش ما به عنوان یک زن در حفظ گونه خود، درست هستند، ما سعی می کنیم کارهایی را انجام دهیم که به طور منطقی ایمن هستند اما من فکر می کنم که می توانم ریسک های حساب شده بپذیریم، اگرچه روی سطوح خاصی که مردان تمایل دارند بیشتر به آن بپردازند مثل سبک آلپاین، فری سولو و سایر فعالیت های پرخطر، خط می کشم. دلیلی نمی بینم که جانم را برای یک بازی یا ورزش به خطر بیندازم، برای چیزی که ضروری نیست، بنابراین فکر می کنم که زنان و مردان متفاوت هستند و برخی از هنجارهای جامعه مبتنی بر این ویژگی است اما چیزی که به آن اعتراض دارم و در کل زندگی به آن اعتراض داشته ام، نبود عدالت و فرصتی است که زنان باید تجربه کنند. زنان معمولا برای بدست آوردن شغل مشابه با مردان باید بیشتر تلاش کنند و اغلب حقوقی برابر با مردان دریافت نمی کنند، بنابراین اینها موضوعات بزرگ جامعه هستند. عنصر ناخودآگاه، علیه نژاد یا سایر تعصبات هنوز وجود دارد. اگر دو نفر متقاضی یک شغل باشند، فرد کلیشه ای برنده می شود و این باعث عدم تعادل در جامعه ما شده.

Climbing: زن بودن چه تاثیری بر حرفه سنگنوردی شما داشته؟

لین هیل: حدود 65% یا بیشتر از درآمدم را پس از تولد پسرم، اُوون، از دست دادم. ظاهرا با انتظاراتی که دیگران فکر می کردند باید باشم، مطابقت نداشتم. ایمیلی دریافت کردم که می گفت: "شما دیگر روی جلد مجلات کوه نوردی نیستید بنابراین از مشارکت در قرارداد حمایت مالی شما معذوریم" از نظر آماری، مردان زمانی که پدر می شوند دستمزد بیشتری دریافت می کنند و حقوق زنان عموما در این شرایط کمتر می شود، البته من در حال حاضر از طریق قراردادهای اسپانسری امرار معاش نمی کنم، من یک پیمانکار مستقل هستم به این معنی که خدمات مختلفی را ارائه می دهم. سخنرانی می کنم، راهنما و مربی سنگنوردی هستم و اکنون در حال اتمام مجموعه ویدیویی تکنیک سنگنوردی خودم هستم که تا چند ماه دیگر در دسترس خواهد بود.(در این آدرس به این مجموعه می توان دسترسی داشت).

Climbing: آیا تصور می کنید همایش ، میزدگرد یا رویدادهای خاص جنسیتی، ابزارهای موثری برای تغییر دیدگاه جامعه ما نسبت به سنگنوردان زن باشند؟

لین هیل: مثل بازاریابی است، اینطور نیست؟ هر زمان چیزی به خودآگاه شما وارد می شود به آن توجه خواهید کرد، حدس من این است، بستگی به نحوه اجرای میزگردها، نحوه صحبت کردن و نوشتن در باره آن دارد. واقعا مردم چه احساسی از تجارب خود دارند، در کل حقیقتا به محتوا بستگی دارد. اینکه آیا چیزی را تغییر می دهد؟ باید بگویم که تغییر با آگاهی شروع می شود، این رویدادها لزوما راه حل ارائه نمی دهند و این موضوع ناامید کننده است، مردم فقط در باره مشکلات صحبت می کنند و هیچ بحث واقعی یا تمرکزی روی راه حل ها وجود ندارد. ناهنجاری ها و مسائلی که مردم با آن روبر هستند به راحتی تغییر نمی کنند.

Climbing: درست است، ما در باره تغییر ایدئولوژی افرادی صحبت می کنیم که نمی دانند زنان یا اقلیت ها از کجا آمده اند

لین هیل: بیشتر افراد ترامپستری (حمایت کنندگان سیاسی دونالد ترامپ) به هیچ وجه گوش نمی دهند و کسی در تغییر دیدگاهشان نمی تواند تاثیر گذار باشد.

Climbing: پس چگونه به آن افراد دسترسی پیدا کنیم؟

لین هیل: بنیاد غیر انتفاعی مدافع صخره نوردی در ایالات متحده The Access Fund می گوید که هیچ اثری در طبیعت از خود باقی نگذارید. این مثال خوبی است. وقتی که جزوه های آنها را می خوانم به خودم می گویم آیا واقعا باید به مردم یادآوری شود که زباله نریزند؟ اینها کجا بزرگ شده اند؟ آیا صرفا از هرگونه تعهد اخلافی برای حفظ محیط زیست و احترام به دیگران صرف نظر کرده اند؟ بنابراین از این نظر باید بگویم که این سخنرانی ها می توانند تاثیرگذار باشند، شاید لازم باشد به افراد یادآوری شود که زباله های خود را جمع کنند و بیش از وظیفه خود، هر زباله ای را هم که دیدند جمع کنند، چرا که نه؟ اما واقعیت زندگی ما این است که دائم در  حال فرار از چیزی به چیز دیگر هستیم، می دانم که خودم اینگونه هستم.

Climbing: آیا خود را فمنیست می دانید؟

لین هیل: گمان می کنم اینطور باشد، اما این کلمه را دوست ندارم زیرا مردم آن را اشتباه تفسیر می کنند، به نظر می رسد که شوونیستی (افراطی و ستیزه جویانه) باشد و گناه از چیزی است که ما برای آن تلاش می کنیم. من دوست دارم از کلمه برابری استفاده کنم، بهتر بنظر می رسد. فمنیست بیش از حد به تفسیرهای مکتب قدیمی از معنای آن متهم است. پسرم در این مورد با من جر و بحث می کند، او تصور می کند که فمنیسم زیاده روی می کند بنابراین به او می گویم "هی ببین مادرت کیست! ببین در زندگی من چه اتفاقاتی افتاده و چیزهایی که در باره آن صحبت می کنم" او قدردان آنچه که می گویم نیست زیرا از نسلی متفاوت است و در معرض دیدگاههای مختلف قرار دارد، نمی دانم که دقیقا چه جیزی بر دیدگاه او تاثیر می گذارد، شاید تاثیر ناخودآگاه مطالبی باشد که در رسانه های اجتماعی می خواند یا بازی های ویدیویی آنلاین.

Climbing: دیدگاه شما در باره موج فمنیسم چیست؟

لین هیل: در دهه 60 قطعا حرکت و پیشرفتی در جهت مبارزه با نژادپرستی و ترویج فمنیسم وجود داشت و هر چیزی که اشتباه به نظر می رسید مثل جنگ و بی عدالتی های اجتماعی. زنان شروع به طغیان علیه بندگی خانگی و سایر مسائل اجتماعی کردند که یک دوره تاریخی واقعا قوی بود. تصور می کنم روند جامعه مدرن از آن ارزش ها دور شده است زیرا مردم از خودراضی تر شده اند. بسیاری از مردم به یکباره با توسعه فناوری ها، منابع و مواردی مانند صنعت فضای باز، شروع به کسب درآمد بسیار بیشتری کردند. در دهه  80 و 90 مردم کمتر فاسد بودند. نمی دانم اکنون این دوره را چه می نامند، کمی آشفته به نظر می رسد زیرا در کشور ما تقسیم بندی واقعی وجود ندارد. بسیاری از مردم از ایدئولوژی ترامپ پیروی می کنند که برعکس تمام پیشرفت هایی است که من در طول زندگی خود شاهد آن بوده ام. به نظر می رسد که این گروه از مردم در حال رشد هستند و تلاش می کنند تمام پیشرفت های به دست آمده از نسل گذشته را از بین ببرند. خیلی ترسناک است و نمی دانم چه اتفاقی برای نگرش " من برنده می شوم، تو برنده می شوی" خواهد افتاد.