آماده سازی برای صعود زمستانی K2

 کریستف ویلیچکی یک تیم شش نفره را برای صعود K2  در فصل تابستان معرفی کرد: " جرزی ناتکانسکی، یاروسلاو بوتور، ماریوس گرودزنی، پیوتر تومالا، پاول میچالکسی و مارک میلارسکی" که به نظر می رسد تیمی باشند که قرار است در زمستان مسیر را برای تیم حمله آماده کنند.

چند ماه پیش ویلیچکی اعلام کرده بود یک تیم قدرتمند را در زمستان عازم K2 خواهد کرد، اولین برنامه آمادگی آنها صعود این قله در تابستان است. با توجه به اطلاعات منتشر شده در تلویزیون مونتاگنا ویلیچکی  این شش کوه نورد لهستانی را همراهی خواهد کرد. هدف اصلی آنها آشنایی با دومین قله بلند جهان و بدست آوردن اعتماد بنفس با صعود تابستانی از آن است. علاون بر آن آنها به تجهیز یک دالان خاص و حتی بارگذاری مقداری تجهیزات و لوازم روی دیواره برای استفاده در زمستان اقدام خواهند کرد.

تیم نخست از دو تیم

برنامه ریزی ویلیچکی برای K2 که در ژانویه گذشته در سایت desnivel  منتشر شد تشکیل دو تیم می باشد تا برای انجام این هدف با یکدیگر همکاری داشته باشند. تیم اول مسیر را تجهیز و آماده می کند سپس تیم دوم راهی خواهد شد که برای حمله به قله هم هوا شود. تیم دوم متشکل از کوه نوردانی خواهد بود که دارای تجربه ای قابل توجه در صعودهای زمستانی باشند. ویلیچکی اذعان دارد که قادر است بهترین ها را در اختیار داشته باشد، لهستانی یا غیر لهستانی فرقی نمی کند.

سه تلاش زمستانی در K2

در تاریخ کوه نوردی، سه تلاش جدی برای اولین صعود زمستانی به K2 صورت گرفته. نخستین اکسپدیشن به رهبری آندرژ زوادا در سال 1988-1987 بود، تیم 23 نفره او شامل 13 لهستانی، 6 کانادایی و 4 بریتانیایی بود. آنها در ماه دسامبر وارد کمپ اصلی شدند و به حفر تونل هایی برای دسترسی به چادرهای مدفون شده در زیر برف پرداختند. این تیم 80 روز را در کمپ اصلی سپری کرد که در این مدت فقط ده روز از شرایط جوی خوب بهره مند شد. از سرمازدگی رنج بردند، مقداری از مایحتاج آنها را باد با خود برد و طناب های آنها زیر تلی از برف ناپدید شد. بالاترین ارتفاعی که به آن دست یافتند 7300 متر در پی دو حمله از کمپ سوم بود. اولین حمله در دوم مارچ توسط لزک سیچی و کریستف ویلیچکی و دومین حمله در 6 مارچ توسط راجر میر بریتانیایی و ژان فرانسوا گاگنون کانادایی صورت گرفت.

پانزده سال گذشت تا اینکه کریستف ویلیچکی مجددا جلودار اکسپدیشنی در برگشت به K2  در سال 2003-2002 شد. در آن زمان تیم 19 نفره آنها شامل 15 لهستانی، دو قزاق، یک گرجستانی و یک ازبک بود. اگرچه چندین تلاش ناقص انجام شد اما این بار آنها تا کمپ 4 تا ارتفاع 7650 متر پیشروی داشتند که اعضاِ تیم حمله شامل پیوتر موراوسکی، مارسین کازکن هر دو از لهستان و دنیس اروبکو از قزاقستان بودند. طوفان مهلتی به این اکسپدیشن نداد و آنها در اواخر فوریه از حمله به قله منصرف شدند زیرا بعد از گذراندن یک شب سخت در چادری که به صورت اضطراری حمل شده بود دریافتند مارسین دچار ادم مغزی شده  و مجبور به فرود شدند، در نیمه های راه متوجه شدند ویلیچکی از کمپ 3 با دارو و نوشیدنی گرم به سوی آنها حرکت کرده. همگی فرود آمدند و دیگر تلاشی صورت نپذیرفت.

سومین تلاش در زمستان سال 2012-2011 صورت گرفت. تیم روس ها به سرپرستی ویکتور کوزلف و 16 عضو راهی شد. این تیم قدرتمند در اکسپدیشن یک ماه و نیم خود بسیار قوی ظاهر شد. در 31 ژانویه ایجاس توخواتولین، اندرو مارف و اریم پوپوویچ طناب ثابت را تا ارتفاع 7200 متر نصب کردند. با این حال در این روز هر دو دست همنورد آنها ویتالی گورلیک دچار سرمازدگی شد و این واقعه همراه بود با ورود هوای بد. شرایط جوی  امکان خروج آنها را تا چندین روز فراهم نکرد تا اینکه ویتالی جان سپرد و اکسپدیشن پایان یافته اعلام شد.

روس ها در زمستان سال 2012 در K2

از آن تاریخ به بعد چهار اکسپدیشن زمستانی در هشت هزارمتری ها با موفقیت انجام شده اما K2 همچنان دست نخورده باقی مانده تا اینکه در سال 2014 دنیس اروبکو با دو همراه با تجربه خود آدام بلیسکی و آلکس تکسیکون دوباره برای تلاش راهی شد. این کوهنورد تبعه روس گفته که از ترس ناامنی هرگز قصد ندارد به پاکستان برگردد و جبهه شمالی را برای برنامه خود انتخاب کرد. اما چند روز مانده به شروع برنامه مقامات چینی از صدور مجوز خودداری کردند و اکسپدیشن آنها کنسل شد.

ویلیچکی و اروبکو

desnivel