همه چیز در باره کریستین هریلا

کریستین هریلا کوه نورد 36 ساله نروژی پروژه ای در دست اجرا دارد نظیر آنچه که نیرمال پورجا انجام داده، صعود سرعتیِ چهارده قله هشت هزارمتری در کمترین زمان و تاکنون موفق به صعود شش قله از این پروژه شده، از اکسیژن، طناب، حمایت دو شرپای راهنما و هلیکوپتر برای جابه جایی بین کمپ های اصلی، استفاده می کند اما برعکس نیرمال، پروژه خود را یک کارگروهی می داند. آپارتمانش را برای این پروژه فروخته تا پشتوانه مالی فراهم کند، در ابتدا هیچ اسپانسری به او روی خوش نشان نداده، خودِ او معتقد است به این دلیل که زن است، اما حالا همانها با وی تماس می گیرند و برای بخشی از پروژه خود اسپانسر گرفته، تا دو هفته آینده راهی نانگاپاربات خواهدشد.

در کانچن جونگا مریض بودم و حمله به قله برایم بسیار دشوار و طولانی بود، آناپورنا جایی است که احساس خطر خواهید کرد، در دائولاگیری چالش شما مقابله با برف است و در ماکالو، شروع حمله به قله در شرایط و زمانی بسیار وحشتناک بود. اینها خلاصه صعودهای اوست اما در باره اورست هم نظر داده که بسیار جالب است.

رزومه کریستین

با صعود به کلیمانجارو در سال 2015 با حرفه کوه نوردی آشنا می شود و حالا در بهار امسال با صعود به 6 قله هشت هزارمتری توجه جامعه کوه نوردی جهان را به خود جلب کرده است و آن شکاک ها را که در ابتدا او را جدی نمی گرفتند قانع کرده، با این حال برای تکمیل پروژه خود در عرض شش ماه، راه طولانی در پیش دارد. درست بعد از صعود به ماکالو در کمپ اصلی منتظر می ماند تا هوا روشن شود و با هلیکوپتر به کاتماندو برود، نزدیک بود بخوابد اما در این باره گفته که در شرایط فیزیکی بسیار عالی قرار داشته، اعتراف می کند که زمان زیادی برای برنامه ریزیِ این کار بزرگ صرف نکرده و فقط شش ماه پیش آن را اعلام کرده . معتقد است که 36 سالگی بهتر از 20 سالگی است و حالا باتجربه تر است و آمادگی بهتری دارد.

در شمال نروژ بدنیا آمده و بزرگ شده، پیشینه ورزشی او اسکی صحرایی است و از سن 16 تا 23 سالگی در سطح ملی مسابقه داده. در سال 2013 کاملا روی شغل خود تمرکز داشته و به عنوان مدیر اجرایی یک شرکت مهم نروژی بسیار غرق در کار خود بوده و تمرین را متوفف می کند اما در سال 2019 به این نتیجه می رسد که نیاز به تغییر دارد و شغل خود را رها می کند و دوباره مشغول اسکی می شود اما در مسابقه شرکت نمی کند و به تریل رانینگ روی می آورد(دویدن در مسیرهای کوهستانی، جنگلی و تپه ها) در بین ورزشهایی که به آن مشغول بوده، کوهنوردی جایی نداشته زیرا شمال نروژ کاملا مسطح است و کوهی برای صعود وجود ندارد. بعد از صعود به کلیمانجارو در سال 2015 به کوهنوردی علاقمند می شود و هیمالیا را در سال 2019 با صعود به دو قله "لابوشه شرقی" و "پوتاهیونچولی (به دائولاگیری 7 نیز معروف است) کشف می کند و تصمیم می گیرد که منبعد بر این رشته ورزشی تمرکز کند. ایده اول او صعود به هفت قله بلند هفت قاره جهان بوده. با شیوع کرونا همه برنامه های او متوقف می شود، اما دست کم در سایر نقاط نروژ به تمرین شدید مشغول می شود، این کوهها نیز ارتفاع چندانی ندارند اما امکانات بی پایانی با مسیرهای طولانی دارند. سال 2021 موفق به صعود به آکونکاگوا می شود.

شروع پروژه

 سال 2021 به تیم کوه نوردی "مدیسون" برای صعود به اورست و لوتسه ملحق می شود که به هر دو قله دست می یابد و پروژه ملحق شدن به باشگاه هشت هزارمتری ها آغاز می شود (احتمالا به تاریخ عضویت در این تیم اشاره شده زیرا هر شش قله را در بهار امسال (2022) صعود کرده) وقتی از صعود سرعتی نیرمال پورجا مطلع می شود تصمیم می گیرد رکورد او را به عنوان یک چالش  در پیش بگیرد. زمانیکه اسپانسر احتمالی را از دست می دهد آپارتمان خود را برای تامین منابع مالی این پروژه می فروشد، او می گوید در این ورزش و صنایع وابسته به آن برابری وجود ندارد. در اورست تعداد مردان بسیار بیشتر از زنان است، تاریخ تقریبا فقط از مردان کوه نورد می گوید، برندی را به خاطر می آورم که مجموعه ای جدید از لباسهای مدرن، جالب و مخصوص ارتفاعات را فقط در اندازه های مردانه تولید می کرد و این پیام را تداعی می کرد که دخترها ممکن است به کوهپیمایی بروند اما نه صعودهای بلند. در اورست شاهد بودم که تیم زنان به لحاظ روحی و فیزیکی از آمادگی خوبی برخوردار بود اما مردها چنین نبودند زیرا اطمینان داشتند که این کار را انجام خواهند داد.

اسپانسرها من را باور نداشتند

اسپانسرها او را باور نداشتند زیرا او یک زن بوده اما به خود می گفته که حتما این کار را انجام می دهد. کسانی که روزی او را تحویل نمی گرفته اند حالا که به این مرحله رسیده برای از سرگیری مذاکرات با او تماس گرفته اند. از این رو شعار او " زنان نیز" می باشد. نه تنها به این معنی است که زنان نیز می توانند صعود کنند بلکه صنعت ورزش در طبیعت نیز باید تمرکز بیشتری بر زنان داشته باشد.

در پایان او چندان به ثبت رکورد اهمیت نمی دهد اما می خواهد که الهام بخش زنان جوان باشد، هدف این نیست که غیرممکن ها ممکن شود بلکه ثابت شود که زنان هم می توانند این کار را انجام دهند و حتی بهتر انجام دهند. اگرچه این پیام توانمندسازی مهم است اما باید اشاره کرد که تعداد زنان صعود کننده به قله های هیمالیا به طور چشمگیری افزایش یافته، به خصوص در آناپورنا اکثر تلاش کنندگان دخترانی جوان هستند و این دلیلی است برای فشار بر این صنعت.

اطلاعات بیشتر در باره همنوردان کریستین

کریستین پروژه خود را تنها یک دستاورد فردی نمی داند بلکه نتیجه کارگروهی هماهنگ و کارآمد می داند. از این نظر روایت متفاوتی با روایت فیلم پورجا دارد. " در این مورد یک نفر نیست که کاری شگفت انگیز انجام می دهد بلکه افراد زیادی درگیر هستند. برای من نشان دادن کاری که شرپاها انجام می دهند ضروری است. من پاسداوا و عموی او داوا ونگچو را با خودم همراه دارم. می خواهم رکورد خودم را با آنها مشترک بدانم زیرا بسیار لیاقت آن را دارند. امیدوارم آنها بتوانند این چالش را با من کامل کنند."

کریستین علاوه بر دو همراه خود به کارهای انجام شده توسط همه کسانی که در کوهستان کار می کنند، از تیم ثابت گذار گرفته تا باربرها اشاره می کند و همچنین تیم های تدارکات که برای این نوع پروژه ها حیاتی هستند. " کمپانی 8k کار بزرگی انجام داده، علیرغم جدید بودن، راهنماهای باتجربه و شرپاهای بسیار قوی دارد. آنها صددرصد با تحقق پروژه من درگیر هستند.

پیاده روی در پارک نیست

کریستین از تمامی کمک هایی که فناوری و منابع انسانی می توانند ارائه دهند برخوردار بوده، هلیکوپتر، اکسیژن و پشتیبانی در مسیر. او گفته که چیزی را پنهان نمی کند و مهم است که از همان ابتدا همه چیز روشن باشد. مردم هر طور که می خواهند می توانند صعود کنند اما باید صادق باشند که چگونه این کار را انجام می دهند. من از اکسیژن استفاده می کنم، بار حمل نمی کنم و متکی به پاسداوا و عمو داوا هستم. سایر عوامل را نمی توان کنترل کرد. در کانچن چونگا من خیلی مریض بودم (احتمالا میکرب معده) و حمله به قله برایم بسیار دشوار و طولانی بود. در آناپورنا محیط خطرناک بود و در دائولاگیری چالش بزرگ مقابله با برف بود، در ماکالو شروع حمله به قله وحشتناک بود، در تاریکی مطلق بیرون رفتیم. برف می بارید و هیچ کجا طنابها دیده نمی شد اما پاسداوا و عمو داوا به راه خود ادامه دادند و بدون توقف مسیر را در برف عمیق به سمت بالا شکافتند. من پیش خود فکر می کردم که طنابی در کار نیست و اگر مسیر را گم کنیم چه خواهد شد، چیزی نمی دیدم و بعد از ساعت ها، طنابها نمایان شد، آنها دقیقا می دانستند که به کجا می روند و در نهایت آنها را پیدا کردند.

و اورست؟ نمی خواهم بگویم که پیاده روی در پارک است اما مسیر مجهز شده به طناب در بخش های بالا درست مثل بزرگراه است.

چالش های پیش رو

کریستین امیدوار است که همین راهنماها را برای کل پروژه نگه دارد. مرحله دوم دو هفته دیگر در نانگاپاربات آغاز خواهد شد سپس به سراغ هشت هزارمتری های قراقروم می رود، ادامه پروژه ارزان نخواهد بود، اسپانسری به نام "برمونت" یک پنجم بودجه را پرداخت می کند و برای بقیه در حال تلاش است او می گوید: " ما باید حامیان بیشتری بگیریم، مطمئن هستم که فراهم خواهد شد و برای ساخت یک فیلم توافق نامه امضاء کرده ام".

در مرحله سوم پروژه دشوارترین موانع، فیزیکی نیستند بلکه بروکراتیک هستند. چین همچنان به روی اکسپدیشن های خارجی بسته است که می تواند مانع از صعود کریستین به دو قله نهایی، شیشاپانگما و چوآیو شود. کریستین گفته که روند درخواست مجوز ویژه را آغاز کرده و امیدوار به دریافت آن است. نروژ و چین اغلب در گذشته با هم همکاری داشته اند و امیدوار است که هنوز هم زمینه های مشترکی برای همکاری پیدا کنند. کریستین می گوید:" به هرحال نیرمال این مجوز را دریافت کرده و چرا نباید با من رفتاری مساوی داشته باشند". حتی اگر کریستین به تیم هایی بپیوندد که در تلاش برای باز کردن مسیر تجاری از سمت جنوب جنوب غربی چوآیو هستند، همچنان شیشاپانگما باقی می ماند.

زمان نشان خواهد داد که آیا او می تواند مابقی قله های هشت هزارمتری را با همین سرعت شش قله اول صعود کند یا خیر؟ آیا او فکر می کند که همه چیز نظیر بهار امسال به خوبی پیش خواهد رفت؟ کریستین می گوید: "بله من مطمئن هستم که آن را انجام خواهم داد، اگرچه می دانم که به لحاظ شرایط جوی نیز باید خوش شانس باشیم اما در واقع چندان به آن فکر نمی کنم. من در یک زمانبندی معین قله ای را صعود کرده ام و به همین ترتیب سایر قله ها را هم صعود خواهم کرد"

explorers