تعویق در صعود زمستانی K2

 کریستف ویلیچکی اکسپدیشن زمستانی لهستانی ها به K2 را یک سال به تعویق انداخت. توجیه او زمان محدود برای تدارکات لازم به دلیل عدم دریافت کمک مالی است.

آخرین قله هشت هزارمتری دنیا که همچنان در سردترین فصل سال دست ناخورده باقی مانده ، هدف ویژه ای است برای کوه نوردان با تجربه لهستانی. آنها در تابستان برنامه صعود را تدارک دیده بودند و دوتیم آماده کرده بودند که تیم اول قرار بود مسیر را آماده کند و تیم دوم که از برترین کوه نوردان بین المللی انتخاب می شد بعد از هم هوایی مستقیم عازم قله می شد. اما بودجه این طرح های بلند پروازانه مانعی برای ادامه کار شد. به گفته ویلیچکی آنها به 160000 بوزو برای پوشش مالی این برنامه نیاز دارند بنابراین رسما از طریق فدراسیون کوه نوردی لهستان لغو برنامه را اعلام و آن را موکول به زمستان سال های 2018-2017 نمودند. گزارش های دریافتی حاکی از آن است که دو شرکت دولتی برای حمایت مالی این برنامه داوطلب شده و خود فدراسیون نیز قول همکاری داده است.

همانطور که قبلا نیز اعلام شده تنها سه تلاش جدی برای صعود زمستانی K2 صورت پذیرفته، اولین تلاش توسط تیم لهستانی ها به سرپرستی آندرژ زوادا در سال های 1988-1987 شامل 23 کوه نورد بود که 13 نفر لهستانی، 6 نفر کانادایی و 4 نفر بریتانیایی بودند. آنها ماه دسامبر وارد کمپ اصلی شدند و تونل هایی برای دسترسی به چادرهای دفن شده زیر برف ایجاد کردند. 80 روز در این کمپ اقامت داشتند که در این مدت فقط 10 روز شرایط جوی مناسب بود. از سرمازدگی رنج بردند و برخی از مایحتاج آنها را طوفان با خود برد و طنابها زیر برف ناپدید شد. بالاترین ارتفاعی که به آن دست یافتند 7300 متر تا کمپ 3 بود. یکی از افرادی که به این ارتفاع دست یافت ویلیچکی بود.

15 سال بعد دوباره ویلیچکی جلودار اکسپدیشنی دیگر به همین قله در سال های 2003-2002 شد این بار 19 کوه نورد در این برنامه حضور داشتند، 15 لهستانی، 2 قزاق، یک گرجستانی و یک ازبک. این بار تا کمپ 4 در ارتفاع 7650 متر پیشروی کردند، اعضایی که به این ارتفاع دست یافتند دنیس اروبکو، پیوتر مراوسکی و مارسین کاچکان بودند. طوفان به آنها امان نداد و در اواخر فوریه با گذراندن یک شب سخت در کمپ 4 علائم ادم مغزی در کاچکان پدیدار گشت و ناچار راهی پایین شدند.

تلاش سوم در سال های 2012-2011 صورت گرفت، یک تیم روسی به سرپرستی ویکتور کوزلف با 16 عضو عازم شد. این تیم قدرتمند در طول یک ماه و نیم، تلاش شایسته ای داشت، طناب ثابت را تا ارتفاع 7200 متر نصب کرد اما روز 31 فوریه ویتالی گورلیک دچار سرمازدگی در هر دو دست شد و در همان روز شرایط جوی بهم ریخت و امکان خروج آنها را تا چند روز فراهم نیاورد. با مرگ ویتالی اکسپدیشن به پایان رسید.

از آن تاریخ تاکنون چهار زمستان گذشته اما تلاشی روی این قله صورت نپذیرفته، فقط دنیس اروبکو و دو همنورد او آدام بلیسکی و آلکس تکسیکون از طریق جبهه شمالی برای اجرای یک برنامه اعلام آمادگی کردند که چینی ها مجوز صعود را صادر نکردند.

منبع خبر desnivel