یک مسیر جدید و زمستانی در شخارا

آرشیل بادریاشویلی و گیورکی تپنازه دو کوه نورد از کشور گرجستان در فوریه امسال (2018) به سبک سبکبار مسیری جدید در قله 5203 متری شخارا در قفقاز ایجاد کردند.

در این برنامه آنها اولین صعود زمستانی مسیر 2300 متری جبهه جنوبی را اجرا کردند. سال گذشته در پاییز 2017 این دو کوه نورد مدعی ایجاد اولین مسیر گرجستانی ها در هیمالیا با صعود به لارکای اصلی به ارتفاع 6425 متر شدند و با اجرای برنامه شخارا آن را دومین پروژه بزرگ خود نامیدند. شخارا بلندترین قله گرجستان و نیز منطقه قفقاز است و آنها در عرض 8 روز به سبک سبکبار از طریق خطی 2500 متری شامل 60 طول با دشواری تا 6B ED2; M5; WI5; 75-80˚قله را صعود کردند.آرشیل برنامه را اینگونه گزارش کرده :

" شخارا یکی از سه قله بلند قفقاز و بلندترین در گرجستان است، دشواری این قله اثبات شده است بویژه در زمستان و معروف است به فاصله بسیار زیاد از کمپ اصلی تا قله، اختلاف ارتفاع حداکثر 2300 متر در جبهه جنوبی است. در حالیکه شخارا چندین بار از طریق رخ بالکاری در زمستان صعود شده، سمت گرجستان این کوه در این فصل دست نخورده باقی مانده بود. چند تلاش در گذشته انجام شد که آخرین آنها در فوریه سال 2016 همراه با باکار گلاشویلی بود، در روز پنجم اکسپدیشن را متوقف کردیم و هنوز زیر بخش میانی قرار داشتیم. امسال برف بشتری در ناحیه سوانتی باریده بود با این حال شرایط امکان پیشروی سریع را به ما داد. ما با تموکوردیانی و مایکل خورگوانی همراه بودیم، آنها به ما کمک کردند که به مسیر دست یابیم و بعد به پایین برگشتند. در تلاش اخیر ما مسیر سمت چپ جبهه را در پیش گرفتیم این بار از دالان مرکزی شروع کردیم و 1000 متر را درعرض دو روز صعود کردیم، بعد شرایط جوی بد آغاز شد و تقریبا هر روز ادامه داشت و این برنامه را تا حدودی پرماجرا کرد. با خروج از دالان شرایط دشوارتر شد، روز اول به انتظار پایان طوفان بودیم، روز دوم شرایط فنی مسیر موجب شد در کولاک صعود کنیم، از ظهر تا نیمه شب صعود ادامه داشت. از یک بهمن کوچک عبور کردیم تا به بخش ترکیبی مسیر رسیدیم که درجه سختی آن تا W15 و M5 بود. صعود سه روز در امتداد محدوده بکر طول کشید، سطحی پیچیده به طول 4600 متر و در روز ششم به یال مرکزی ملحق شدیم(مسیر گاوالیا). با عبور از این بخش به منطقه صخره ای هرمی شکل رسیدیم، بعد از صعود آخرین طول که شصتمین بود عاقبت به قله اصلی شخارا در ساعت بیست و چهل دقیقه رسیدیم. در تاریکی با ورزش باد به سرعت 55 کیلومتر در ساعت و درجه حرارت منفی سی و هشت قرار داشتیم اما بسیار خوشحال بودیم.

آن روز ما 15 طول در امتداد یخ و صخره صعود کرده بودیم که با تکنیک صعود همزمان اجرا شد، بعد از فرود از کارگاه V( آبالاکف) دریافتیم که امکان فرود وجود ندارد زیرا هوا تاریک و شرایط جوی بد بود و خط صعود ما مشخص نبود. در ارتفاع 5000 متر روی یک طاقچه باریک بیواک کردیم و از هر چیزی که در دسترس داشتیم استفاده کردیم، روکش چادر، زیرانداز خواب و ... به دیوار متصل بودیم و شب طولانی و سختی را تحمل کردیم. به سختی خوابیدیم اما با این وجود کمی استراحت کردیم.

فرود ما پنج روز دیگر درون برف شدید و سطحی فنی طول کشید که شامل تراورس و حتی تعدادی صعودهای کوتاه بود. صعود سبکبار بود و فرود تقریبا همان خط صعود بود. 70 متر از طناب به عنوان تسمه های فرود مورد استفاده قرار گرفت به ویژه در کارگاه V ، هیچ تجهیزات دیگری در کوهستان باقی نماند به جز کرامپون گیورگی که در ارتفاع 4750 متر طی فرود از پایش رها شد. سه روز آخر هیجان انگیزتر شد زیرا ذخیره غذای ما روبه اتمام بود و گاز و باتری ها هم همینطور، با این وجود ما تخیلات خود را با شوخی کردن، آواز خواندن و البته غذا و آتش به واقعیت تبدیل کردیم.ابتدا روزی یک تا یک و نیم لیتر آب در مجموع مصرف می کردیم و بعد به تدریج این میزان را کاهش دادیم. بعد از رسیدن به پای کوه در شب دریافتیم که کفش های برف و باتومهای ما در اثر ریزش بهمن گم شده بنابراین 6 کیلومتر بعدی آخرین امتحان ما تا صبح روز بعد در این برنامه بود.

سال 2017 ما یک اکسپدیشن کوچک و مستقل به هیمالیا را برنامه ریزی کردیم که طی آن لارکای اصلی به ارتفاع 6425 متر را برای نخستین بار صعود کردیم، دره هایی وحشی نزدیک به ماناسلو. بعد از این تجربه احساس کردیم که اعتماد بنفس لازم برای صعود از مسیری فنی تر در محل زندگی خود، قفقاز را داریم. این صعود در مجموع 13 روز طول کشید و 60 طول پیموده شد. جرات اجرای این برنامه توام بود با رنجی قابل توجه اما موقت که در پرتویی روشن باقی ماند و معتقد هستیم که به ما کمک کرد که در طول برنامه هشیار و بیدار باقی بمانیم و موجب برگشت ایمن ما نیز شد."

planetmountain